9
d Het heyl is 13 des HEEREN; uwen zegen 14 is over u volck, Sela!
|
-
a
- 2.Sam. capp. 15. 16. 17. 18.
-
1
- Want meest alle stammen Absalom by vielen. Siet 2.Sam. 15.10, 11, en 12. ende c. 17. versen 11, 13, 24, etc.
-
2
- D. van my, van mijn persoon. Siet Genes. 12. op vers 5. And. tot mijn ziele.
-
3
- Het Hebreeusch woort dat heyl ofte behoudenisse beteeckent, heeft hier een letter meer als ordinaris, het welcke sommige houden te strecken tot vermeerderinge, of uytbreydinge, ende setten het over, gantsch geen heyl.
-
4
- Dewijle de musijke, by Godts volck in den Ouden Testamente gebruyckt, hedensdaeghs onbekent is, soo is’er verscheyden gevoelen van dit woordeken Selah: doch wort by de meeste daer voor gehouden, dat het diende om te kennen te geven, eene bysondere beweginge ende aendacht des herten, die de dichter (door Godts Geest gedreven) over de voorgaende woorden gehadt hadde, ende die men in het lesen, spreken, ende singen, met aendachtigh rijsen, verheffen, verstijven, ofte dalen der stemme moeste uytdrucken: het wort gemeenlick in het eynde der verssen gevonden, behalven Psalm 55.20. ende 57.4. Habak. 3.3, 9. daer het in ’t midden staet.
-
5
- Ofte, om my henen, ontrent my, Dat is, mijn beschermer, van wat zijden de vyanden my mogen bestrijden. Siet Genes. 15.1. Deuter. 33.29. Psalm 84.12.
-
6
- D. d’autheur mijner eere.
-
7
- D. die door genadige verlossinge, victorien ende triumphen, maeckt dat ick mijn hooft vrymoedighlick mach opsteken. Siet Psalm 27.6. ende 110.7.
-
8
- (Als Psalm 2.6.) daer de Arke des verbonts was. Siet 2.Sam. 15. op vers 32. Dit spreeckt David van den voorgaenden tijt, daer uyt vertrouwende, dat hem Godt nu oock niet en soude verlaten, vermits de beloften, die hy hem gedaen hadde.
-
9
- Dese maniere van spreken beteeckent eenen gerusten, sekeren, veyligen staet, dat men sonder bekommernisse is van perijckel ende schade, hebbende voor Godt eene goede conscientie, ende op hem alle sorge werpende. Siet Levit. 26.6. Iob 11.19. onder Psalm 4.9. Proverb. 3.24. Ezech. 34.25.
-
10
- Menschelick van Godt gesproken: gelijck men tot menschen, die stil sitten, ende de hant niet aen het werck slaen, pleeght te seggen, Staet op, aenvaert het werck: Alsoo bidt David, dat Godt het werck sijner verlossinge by der hant neme.
-
11
- Die my te voren onrechtveerdelick hebben vervolght, hebt ghy opentlick te schande gemaeckt, doet nu van gelijcken aen dese. Vergelijckt Iob 16.10.
-
12
- Siet Iob 29. op vers 17.
-
d
- Prov. 21.31. Iesa. 43.11. Ierem. 3.23. Hose. 13.4. Apoc. 7.10. ende 19.1.
-
13
- Of, by den Heere, Dat is, hem komt, ofte, behoort toe te verlossen, by hem alleen is verlossinge, behoudenisse, overwinninge, ende saligheyt: voor my (wil hy seggen) ende alle vrome. Dit stelt hy tegen het seggen sijner vyanden, boven vers 3.
|